نویسنده: گیبسون نیکادزینو؛ خبرنگار هرالد

نگرش کشورهای جنوب نسبت به غرب در مقایسه با دو دهه قبل منفی ­تر می شود. این نگرش های منفی ناشی از سیاست های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جمعی غرب علیه گروه های دیگر مردم است. حمله به عراق در سال ۲۰۰۳، بحران مالی جهانی در سال ۲۰۰۸، افزایش استفاده از تحریم‌ها علیه کشورهایی مانند زیمبابوه، ایران و ونزوئلا و حمایت نظامی از اسرائیل و اوکراین برای بی‌ثبات‌سازی و برهم زدن زنجیره‌های ارزش جهانی، از نشانه‌های اثبات‌شده نارضایتی فزاینده نسبت به غرب است. این امر همچنین همزمان با فرآیند مشروعیت‌زدایی از غرب بود که تقریباً دو دهه پیش آغاز شد و امروزه با ظهور روندهای جدید در میان کشورهای جنوب ادامه دارد. لازم به ذکر است که این مشروعیت زدایی اکنون عمدتاً ناشی از این درک است که آنچه غرب سال ها برای جذب شهروندان جنوب جهان و حفظ سلطه خود استفاده می کرده، غارت‌هایی است که آنها به سرقت برده‌اند و کار اجباری که برای ساختن اقتصاد خود به کار برده‌اند.

آموزش، خدمات اجتماعی و حتی مؤسسات بهداشتی در غرب که با کار کسانی از جنوب که به بهانه جهانی شدن مهاجرت کرده اند، تامین می شود، با مشارکت های جدید جنوب-جنوب به چالش کشیده می شوند. اقتصادهای جنوب از زمان رونق اقتصادی (۲۰۰۳-۲۰۱۳) که شاهد کشورهایی مانند چین، هند، ترکیه و امارات متحده عربی (UAE) بود که خدمات جایگزینی را ارائه می دادند که خدمات تثبیت شده غرب را به چالش کشید، در حال رشد بوده است. برای شهروندان جنوب جهان، اروپای غربی و ایالات متحده به طور سنتی مقصدهای اصلی برای بسیاری از چیزهایی بوده اند که شهروندانش آرزو داشته اند، با این حال جهان تغییر کرده است. نوآوری علمی، فناوری، تحقیقات پزشکی و دارویی دیگر در انحصار غرب جمعی نیست.

یکی از کشورهای پیشرو که از مزایای نوآوری علمی و تسلط دارویی برخوردار است، جمهوری اسلامی ایران است. متأسفانه، اطلاعات نادرست، تبلیغات و دروغ‌پردازی‌های غرب درباره ایران، برخی از شهروندان جنوب جهان را هیپنوتیزم کرده و دانش آنها را از ایران به تحریم‌های غرب علیه این کشور محدود کرده است. در حالی که ایران مورد بی مهری قرار گرفته است، تجارب منحصر به فردی را در زمینه های فرهنگی بخش های گردشگری پزشکی و سلامت ارائه می دهد که زیمبابوه همانطور که با امضای توافقنامه های دوجانبه بین دو کشور توسط رئیس جمهور ایران، سید ابراهیم رئیسی در ژوئن گذشته مشهود است، آماده بهره برداری از آن است.

شکستن تعصبات

دیپلماسی فرهنگی که تبادل ایده ها، اطلاعات، هنر و سایر جنبه های فرهنگ بین ملت ها و مردم آنها برای تقویت تفاهم متقابل است، ارز اصلی است که ایران و زیمبابوه از آن استفاده می کنند. زیمبابوه می تواند از ایران و بالعکس بهره مند شود. ایران در چند سال گذشته خود را به عنوان مقصدی مهم برای گردشگری سلامت معرفی کرده است. این کشور از تاریخ غنی و هزاران سال دانش پزشکی، اخلاق و فناوری خود برای مدرن سازی تاسیسات خود از طریق علم و نوآوری استفاده کرده است.

به همین ترتیب، زیمبابوه نیز از ثروت عظیمی از تاریخ سیستم‌های دانش بومی برخوردار است که در طول سال‌ها مفید بوده است، اما همانطور که ایران انجام داده و انجام می‌دهد، نیاز به تقویت از طریق تحقیق و توسعه علمی دارد. بدین ترتیب، ایران و زیمبابوه با بازپس‌گیری آزادی‌های ملی و رهایی از روایت‌های استعماری قدیمی که موفقیت را محصول ارتباط با غرب می‌دانند، در حال تثبیت دید خود و بازپس‌گیری هویت خود هستند.

طبق آمار، ایران در زمینه لقاح مصنوعی (IVF) رتبه اول در خاورمیانه را دارد، در بین ۲۰۰ کشور در زمینه مغز و اعصاب رتبه ۲۷ و در منطقه مدیترانه شرقی از نظر غربالگری، اپتومتری و خدمات چشم پزشکی رتبه اول را دارد. آنچه باعث شده است ایران به مقصدی محبوب برای گردشگری پزشکی یا سلامت تبدیل شود، کیفیت بالای خدمات مراقبت های بهداشتی و پایین بودن هزینه های همه روش ها نسبت به سایر کشورهایی مانند ترکیه، هند، مکزیک و تایلند است.

به عنوان مثال، جراحی IVF در ایران ۱۳۰۰ دلار آمریکا هزینه دارد، در حالی که در ایالات متحده همین روش ۱۵۰۰۰ دلار آمریکا هزینه دارد و در تایلند، سنگاپور و هند به ترتیب ۷۵۰۰ دلار آمریکا، ۶۰۰۰ دلار آمریکا و ۴۵۰۰ دلار آمریکا هزینه دارد.

بین سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۱۹، تعداد گردشگران سلامت که از ایران بازدید کرده‌اند از ۲۰.۰۰۰ نفر به ۳۰۰.۰۰۰ نفر افزایش یافته است که درآمد تخمینی ۱٫۲ میلیارد دلار آمریکا را به همراه داشته است. برای ایجاد اعتماد و گفتگو در برنامه های فرهنگی، زیمبابوه و ایران ایده های سیاسی خود را بر اساس این مرزهای جدید همکاری بنا می کنند که از طریق تحریم ها، یعنی بخش سلامت، هدف اصلی غرب بوده است. چنین تبادلاتی برای تسهیل دسترسی به گفتگو و گفتگوهای بین فرهنگی کلیدی است و به مردم این امکان را می دهد که در مورد یکدیگر، فرهنگ های دیگر و شیوه های مختلف زندگی بیشتر بیاموزند. این همچنین به شکستن تعصبات کمک می کند.

ماموریت ممکن

ایران و زیمبابوه از طریق فرهنگ در مسیر بازگرداندن جایگاه جهانی خود از برچسب زدن به عنوان کشورهای طرد شده هستند. به دلیل تلاقی عواملی از جمله جهانی شدن به سرعت در حال گسترش و ژئوپلیتیک پیچیده تر، این دو کشور مورد تحریم قرار گرفتند، برچسب خوردند و دارایی های آنها مسدود شد.

برای به نمایش گذاشتن فرصت های تبادلات فرهنگی ایران و زیمبابوه در تمام شکوه آنها (کلاسیک، مدرن و سنتی)، مکانیسم های جدیدی نیز برای برنامه ریزی این امر مورد نیاز است. عمق تبادلات فرهنگی نیز باید در جلوه های سنتی روابط دوجانبه مشترک منعکس شود. هر دو کشور نیاز دارند تا این تبادلات فرهنگی را در بخش های مختلف مانند گردشگری، آموزش و همکاری رسانه ای بر اساس روابط سیاسی صمیمانه موجود خود تقویت کنند. برای برخی، این ممکن است به عنوان بیزاری از نئولیبرالیسم تفسیر شود، اما باید تکرار کرد که مردم این دو کشور قربانی تحریم های اقتصادی غیرقانونی شده اند، از این رو سابقه بد آنها با غرب باعث جستجوی حاکمیت فرهنگی شده است.علاوه بر دادن فرصتی به مردم ایران و زیمبابوه برای درک اهمیت کارهای دولت های خود، حتی با کمک سایر بازیگران غیر دولتی، همکاری فرهنگی برای ایجاد فضای ارتباطی دوستانه توسط مردم ما کلیدی است.

https://www.herald.co.zw/iran-a-rising-alternative-health-tourism-market/